Ayşe, yalnızlıkla boğuşan 8 yaşında bir danışanımdı. Kendini boş ve bıkkın hissediyordu. İletişim kurmaktan kaçınan bir çocuktu. Ama yalnız olmakta da mutlu değildi. Ayşe 3 yaşındayken, annesi kardeşini doğumda kaybetmişti ve anne uzun süren bir depresyon tedavisi görmüştü. Bu süreçte kullandığı ilaçlardan dolayı sürekli uyuyordu. Yine bu süreçte baba kendini işe vermişti ve eve çok geç geliyordu. Ayşe yalnızdı; ama iletişime de kapalıydı. Hem çatışma yaşıyordu hem de arkadaşı olsun istiyordu.

Uyguladığım Aile Sanat seansında, anne ile iletişim kuruyor, baba ile göz göze bile gelmiyordu. Baba ile yapılan bireysel görüşmelerde, kendisinin de iletişim kurmakta çok zorlandığını ve kendini çok yalnız hissettiğini anlattı. Eşini ve çocuğunu çok seviyordu ancak bağ kuramıyordu.

Çocukların 3 modeli vardır:

1) Anneyi model alırlar

2) Babayı model alırlar

3) Anne-Baba arasındaki ilişkiyi model alırlar.

Daha sonraki görüşmelerde Ayşe ve baba ile oyun seansı yapıldı. Baba-kız olarak ilişkilerinde güvenli bağlanma sağlandı. Anne babanın evlilik ilişkisi tekrar düzenlendi.

Aile bir sistemdir. Sistemin işleyişindeki bir problem, çocuğun davranışlarına yansır. Aile Sanat seansı ile aile üyelerinin birbirlerini anlamaları ve bağlanmaları sağlandı. Aile sistemi; yapbozun parçaları gibi birleştirilerek bir bütün haline getirildi.

Ayşe son seansta çok mutlu olduğunu anlattı. Anne ve babasıyla çok mutlu bir aile olduklarını, arkadaşlarıyla ilişkilerinin çok güçlendiğini ifade etti.