3 yaşında cin gibi bir kız çocuğu karşımdaydı. Akıllı mı akıllı, cin gibi gözleriyle etrafı inceliyordu. Birlikte oyun odasına geçtik, oynamaya başladık. O anne oldu, ben de kızı. Birden şikayet etmeye başladı.

“Yeter artık bıktım senden artık büyüdün, üstüne dökmeden yiyeceksin!” diyordu.

Ben de üzgün bir şekilde “Ama yanlışlıkla yaptım” dedim.

“Sana benim söylediklerimi yap!” dedim diye bağırmaya başladı.

3 yaşında olan bu tatlı kızın problemi, öfke ve hırçınlıktı. Çünkü anne çok öfkeliydi, annesini model alıyordu.

Anne ile yaptığım görüşmede, eşiyle ilişkisinin çok kötü olduğunu anlattı. Sürekli kavga ettiklerini ve evde iki yabancı gibi olduklarını anlattı ağlayarak… Çocuğundaki problemin çözülebilmesinin tek yolu, eşiyle ilişkisinin düzelmesiydi. Çocuklarımızda gördüğümüz bir çok problem anne-baba ilişkisinin yansımasıdır aslında…